Vandaag is het dan eindelijk zover. Na een eindsprint zowel qua opruimwoede (huis kan zo de verkoop in) als qua werk (artikelen herschreven, geresubmit, etc.) is het nu eindelijk tijd om op reis te gaan. Met 4 duffels en 2 daypackers is het wel keuzes maken wat je mee kan nemen voor 110 dagen met alle klimaatzones.

De opa’s en oma’s hebben ons veilig naar de luchthaven gebracht voor vervoer en het nodige zwaaiwerk. Gek idee om ons huis en Nederland voor bijna 4 maanden achter ons te laten.

Na de bagage drop gezellig met z’n allen wat gegeten. Ook alvast wat valuta opgehaald. De nodige dollars en een paar honderd duizend Chileense pesos rijker gaan we echt uitzwaaien.

Door de security is altijd wel wat gedoe met 2 kids (1 down, 12 to go) maar ook gelukt.

Anika en Madouc konden nog lekker even spelen bij een speelvliegtuig voor het boarding time was.

Daarna hop naar de gate. Anika loopt met haar rugzakje op haar rug als een volleerd wereldreiziger. Je kan je bijna voorstellen dat ze dat later zo zelf zal doen. Als het aan papa ligt veel later ?.

Nu is het een kwestie van de rit uitzitten tot we er zijn. Het weer is in ieder geval beter. Van regen en kou naar warmte en zon.

De meiden gedragen zich uitstekend in het vliegtuig. De door KLM aangeboden potloden en kaartjes worden druk gebruikt.

De iPad helpt wel op wat momenten dat het nodig is, maar zelfs redelijk wat turbulentie tijdens de nacht heeft op een paar korte kreten van ongenoegen geen echte gevolgen. Madouc had gelukkig wel haar knuffels goed in de gordels (klikjes) gedaan.

Zo goed en zo kwaad als het gaat pakken we zelf ook nog enkele uren slaap en komen voor een vlucht van 13,5 uur redelijk fris aan.