In Katherine ook voor het eerst sinds tijden weer bereik met de telefoon. Wat SMS-berichten en voicemails ontvangen en lokaal nog gezocht naar een internet aansluiting om wat e-mails te versturen en daarna door naar Kakadu.

Alles ligt hier ver uit elkaar dus ook de grens van Kakadu was nog 250 kilometer rijden. Met snelwegen waar je 130 mag schiet dat overigens best wel op, tenminste, als er niet teveel wilde paarden en baby krokodillen/grote hagedissen (we konden niet goed zien wat het was) plotseling besluiten over te steken.

Omdat we over drie dagen weer naar het zuiden moeten leek het ons het handigst de meest noordelijk gelegen bezienswaardigheden eerst te bezoeken en dan verder terug af te zakken. Onze eerste stop in Kakadu was daarom Nourlangie Rock.

 

In de verte zag je al een paar grote stenen rotsblokken uitsteken boven het voor de rest vlakke landschap. Eenmaal aangekomen was het snikheet, ik denk 36 graden. Na een paar stappen van de parkeerplaats werd al duidelijk waarom de aboriginals hadden besloten Nourlangie Rock als vaste verblijfplaats te kiezen. Een aangenaam koele wind blies langs de rotsen en ineens was het niet heet meer maar aangenaam warm.

Na onze eerdere ervaring met een rock art ‘gallery’ waren we wat sceptisch geworden, maar de kwaliteit en hoeveelheid rockart bij Nourlangie stelde geenszins teleur. Het waren mooie en duidelijke tekeningen.

Leuk om te zien en gek om te beseffen dat ze meer dan tienduizend jaar oud zijn. Verder waren er ook mooie uitzichten bij Nourlangie, grote imposante rotsformaties. Vaak blijkt het toch lastig om de grootsheid van de omgeving goed op de foto te zetten, maar we hebben ons best gedaan.

Daarna door naar Ubirr. Volgens onze planning zouden we daar net voor zonsondergang (met een korte wandeling) op de top moeten kunnen aankomen. Dit lukte inderdaad, hetgeen wat adembenemende plaatjes heeft opgeleverd van de zon die wegzakt in de verte met mooie reflectie in een billabong. Van licht oranje kleurt de horizon uiteindelijk dieprood. Erg mooi.

Er is ook een filmpje gemaakt van de zonsondergang zelf, maar gelet op de kwaliteit van het internet hier betwijfel ik of dat up te loaden is. Kort na zonsondergang is het hier direct helemaal donker. Onder de sterrenhemel terug gereden naar het zuiden naar Yellow River waar we op een camping staan. Overal staan waarschuwingsborden: pas op voor krokodillen, zelfs op 5 meter afstand van de kampeerplek, dus ben benieuwd. Maaike vond het geen goed idee om met de deur open te slapen, hoewel dat wel lekker koel geweest zou zijn. Haar tip dat er ook slangen zitten trok mij over de streep om de deur toch maar dicht te houden en met de warmte te leven.

We gaan deze camping als tijdelijke uitvalsbasis voor onze tripjes in Kadaku gebruiken. Voor morgen staan Jim Jim Falls (een van de weinige plaatsen waar je croc vrij kan zwemmen) en Twin Falls op de agenda. Moeten interessante plaatsen zijn, want slechts bereikbaar met 4WD auto respectievelijk 4WD en een ferry. We willen morgen naar de top van Twin Falls hiken, dat moet erg mooi zijn. Daar zou je ook kunnen zwemmen. Beneden kan je ook wel zwemmen, mits je dat harder doet dan de zoutwaterkrokodillen. Boven hoeft dat niet, want crocs kunnen niet zo goed klimmen. Kijk er naar uit.