Bijtijds het plaatsje Uyuni in om een trip voor die dag te boeken. Goede geluiden gehoord over Red Planet, maar onze overnachting tipte ons op Hodaka. Deze operator richt zich vooral op Japanners en Koreanen en schijnt een hogere standaard te hebben wat betreft service en eten.

Bij Red Planet zou het rijden in een colonne worden met onduidelijk hoe of wat precies qua zitplaatsen. Dus voor Hodaka gegaan waar we een privé auto hebben en dus zelf volledig kunnen bepalen wat we wanneer willen doen. Mooie bijkomstigheid is dat het de helft van de prijs is.

Daarna terug naar het hotel om te ontbijten. Goed ontbijt met american pancakes voor de meiden.

Om 10:30 worden we opgehaald en begint onze trip.

Eerst naar de train cemetary. Dat was veel leuker dan we dachten omdat je ook op en in de treinwrakken kan klimmen.

Dat is voor Anika natuurlijk helemaal top.

Na een half uurtje klimmen en klauteren gaan we verder naar een klein dorpje op / bij de zoutvlakte waar ze souvenirs verkopen. We vinden zowaar wat leuke dingen, waaronder een leuke lange trui voor Anika die ze gelijk niet meer uit wil doen.

Daarna moeten we door een halve meter diep water heenrijden voor een paar honderd meter en dan zijn we op de zoutvlakte.

We rijden door eindeloos wit door naar het zouthotel, waar een standbeeld van zout ter ere van de Dakar die hier geweest is gemaakt is. Ook een plek met vlaggen van alle landen die hier geweest zijn, vrolijk wapperend in de wind.

We besluiten niet in / bij het zouthotel te lunchen, maar in plaats daarvan door te rijden naar Fish Island, het eiland in Uyuni met alle cactussen.

zoutkristallen van de onderkant van de zoutkorst

Onderweg stoppen we nog bij wat gaten in het zout waar onze gids laat zien dat onder de zoutkorst van een halve meter allemaal water is. Op sommige plekken wel 10 meter diep. Doet ons beseffen dat wat we aan het doen zijn een beetje vergelijkbaar is met rijden over ijs.

Bij Fish Island eten we een lekkere lunch, groenten, kip, rijst en salade, met bananen en appels toe. Omdat dit ook ongeveer ons avondeten zal zijn (kwamen we later achter) maar goed ook.

sommige cactussen zijn enorm grootWe klimmen naar het uitkijkpunt op Fish Island en kijken wat rond.

Daarna met de auto weer de zoutvlakte op.

Als we een lekke band rijden is het een goed moment voor wat perspectief foto’s. Wij zijn tenslotte toch toeristen.

Als we klaar zijn is de gids (tevens kok en chauffeur) nog steeds niet klaar met de band. Blijkt dat hij hem er niet af krijgt.

Samen proberen we het nog een paar keer en dan lukt het eindelijk.

Net op tijd voor de sunset zijn we bij het spiegelende deel van Uyuni waar nog een laagje van een paar centimeter water op staat.

Anika wil alleen maar in deze supergrote plas stampen, wat wel wat afbreuk doet aan het spiegeleffect.

Op de momenten dat Anika even rustig is maken we wel nog een aantal mooie foto’s.

Ook bijzonder is de lucht na de sunset, tegenover de kant waar de zon is ondergegaan kleurt deze ook mooi rood en dat wordt weer gespiegeld in het laagje water op het zout, wat lastig vast te leggen is op een foto trouwens.

Daarna rijden we terug waar we op het vliegveld gedropt worden. Het is een klein vliegveld en best wel druk. We pakken de souvenirs in in de koffers want daar zitten scherpe objecten tussen. Daarna inchecken, luchthavenbelasting betalen (!), dit keer ook voor Anika en Madouc, wachten tot we weg mogen en daarna hup het vliegtuig in. Dit keer gelukkig een stuk groter toestel.

Rond 21:30 zijn we op de luchthaven en drie kwartier later zijn we in ons huisje. We dragen de slapende kindjes naar hun bed en slepen dan de bagage naar boven. Vervolgens nog snel de spullen pakken voor de Death Road trip van de volgende dag.

Lange mooie dag met veel indrukken. We slapen snel.