’s ochtends met pijn in het hart afscheid genomen van het schattige huisje.

We gaan de stad in, naar een bekende chocoladewinkel: Bon Ajuto die traditionele Modica-chocolade verkoopt. Chocolade is waar de stad hier bekend om is.

Na wat chocolade en cannoli’s gekocht te hebben, besluiten we nog een kijkje te nemen in het chocolade museum vlakbij. We hadden gelezen dat de Engelse informatie alleen vanaf 16:00 uur beschikbaar is, maar het blijkt een self guided tour te zijn en de informatie hangt ook in het engels op de bordjes er naast.

Het chocolade museum is een klein museum, met allerlei voorwerpen en schilderijen gemaakt van – je raadt het al – chocolade.

Interessant is dat ze hier chocolade anders maken dan elders in de wereld. In plaats van de chocolade met een hogere temperatuur te verhitten, duwen ze hier de suiker er in op een soort verhit wasbord, waardoor een soort pasta ontstaat die ze vervolgens laten uitharden. De suiker smelt hierdoor niet en knarst dus als je de chocolade eet.

Als laatste weetje: Cacao komt kennelijk van de maya’s die een bitter drankje trokken van Cacao: Kaj (bitter) Kew (infusion).

Na deze wijze lessen gaan we terug naar de auto om te rijden naar onze volgende stop: Agrigento. Dat is nog een flink stuk en de wegen hier schieten niet echt op. Het landschap onderweg is ook niet heel interessant.

Ergens tussen 16-17 uur komen we aan in de buurt van Agrigento en besluiten we in plaats van morgen vandaag maar vast de Valley of the Temples te bezoeken.

Nadat we op het parkeerterrein zowaar nog een plekje in de schaduw hebben kunnen bemachtigen (het is hier behoorlijk warm!), komen we tot de aangename conclusie dat de toegang vandaag gratis is, omdat het de eerste zondag van de maand is. Mazzeltje. Verklaart wel waarom het zo druk is.

We lopen tussen de oude Griekse tempels door die soms nog erg goed bewaard zijn gebleven. Levert met het late licht op de dag ook mooie plaatjes op.

Hoewel het wat onduidelijk is of dat mag, laat ik de drone nog even uit en dat levert ook mooie beelden op.

Via een oude vestingmuur uit de Griekse heerschappij van het eiland lopen we naar de volgende goed bewaarde tempel, met daarvoor een gevallen bronzen beeld van Icarus.

Hier zijn allerlei bewakers die de boel in de gaten houden, dus durf ik de drone hier niet op te laten gaan. (Iets meer dan een kilometer verderop doe ik het alsnog en maak vanaf afstand nog wat mooie beelden).

We lopen verder. Madouc die moeie beentjes krijgt mag bij papa op de nek en heeft gelijk praatjes voor tien.

We lopen door een oude tuin naar de minder goed bewaard gebleven ruïnes. In de tempel van Zeus nog een reusachtig liggend beeld van – naar wij begrijpen – Atlas.

We lopen nog een stukje verder, maar de meisjes zijn moe en het worden eerlijk gezegd ook steeds meer hopen keien waar een bordje bij staat waarmee een betekenis aan de keien wordt toegedicht die wij er zelf niet direct in zien.

Via een alternatieve route lopen we terug naar de auto en rijden dan naar de overnachting. Deze ligt midden in het centrum waar je met de auto niet kan parkeren, dus parkeren we een eindje verderop, zoals getipt door de overnachting. De parkeertarieven vallen hier alleszins mee. Voor EUR 2 mag ik hier tot 12:00 uur de volgende dag staan.

De overnachting zelf blijkt in de kelder te zitten van een gebouw. Met de code die we gekregen hadden bemachtigen we de sleutel en gaan naar binnen. We gaan maar liefst twee trappen af een appartement in dat ogenschijnlijk in een kelder is gelegen. Het felle licht doet niet heel gezellig aan. De slaapkamers zijn wel voorzien van fijne bedden. Tot onze grote verbazing is onze slaapkamer gelegen op de tweede verdieping en hebben we daar een balkon. Super maf. Door het hoogteverschil in de straten is wat een kelder is aan de voorzijde, de 2e verdieping aan de achterzijde.

We besluiten het bespaarde geld vanwege de gratis toegang tot de Valley of the Temples niet lang in de portemonnee te laten zitten, want vlakbij onze overnachting, op nog geen 100m lopen, zit een erg goed aangeschreven restaurant: La Scala.

We zijn er niet echt op gekleed, maar wat kan ons het schelen, we gaan er toch naar toe.

Binnen worden we allerhartelijkst ontvangen en genieten we van een top maaltijd. Alles heerlijk bereid, echt super. Ook een erg lekkere wijn er bij met een lokale druif waar ik niet eerder van gehoord had: Cataratto. Erg lekker: droog maar fris.

Na deze overdadige maaltijd kruipen we terug naar ons appartement waar we het niet laat maken.