Soms zit het mee, soms zit het tegen.

’s ochtends vroeg uit de veren. Uiteindelijk toch een beetje later dan oorspronkelijk gepland, maar dat hadden we ingecalculeerd. Meisjes uitladen op station, auto op kantoor parkeren en terug naar station.

Voor ons doen vrij vroeg de trein naar Schiphol genomen, omdat we hadden gehoord dat het erg druk kon zijn vanwege andere mensen die ook op het idee gekomen waren om op vakantie te gaan. Op Utrecht blijkt onze trein naar Schiphol uitgevallen. Gelukkig hadden we wat leesvoer bij ons, zodat de meisjes lekker een boekje op station konden lezen.

In de trein naar Schiphol horen we van een wilde staking van het grondpersoneel op Schiphol. Er zouden al verscheidene vluchten zijn uitgevallen hierdoor. Alleen vluchten van KLM of afgehandeld door KLM worden hierdoor geraakt. We reizen met ITA Airways, maar omdat de afhandeling van hun vluchten op Schiphol door KLM plaatsvinden zijn we waarschijnlijk ook de sigaar.

Tegen beter weten in, of wellicht met de hoop dat tegen de tijd dat onze vlucht vertrekt alles opgelost is, gaan we rustig verder met alle checkpoints voor je mag vliegen.

Eerst bagage inchecken (personeel daar weet ook niet hoe het verder moet met de staking. we begrijpen dat er wel vluchten landen, maar deze niet kunnen vertrekken omdat de bagage daar niet uitgehaald wordt (ook fijn voor de mensen die geland zijn, die kunnen kennelijk ook naar de bagage fluiten).

We vervolgen onze weg door de security (ook heel druk) en na de gebruikelijke overpriced koffie en toebehoren te hebben genuttigd op naar de gate. De nieuwsberichten, waarbij zelfs de afrit op de A4 is afgesloten zodat er geen mensen meer naar Schiphol kunnen komen, stemmen niet positief.

De gate is vlak voor wij er aan komen gewijzigd en wordt daarna nog een keer gewijzigd. Goed nieuws en slecht nieuws: kennelijk zijn er problemen, maar zijn deze vooralsnog wel op te lossen.

Na een poosje is duidelijk dat wij met onze handbagage wel gaan vliegen, maar niemand die weet of de bagage ook mee gaat. Wel fijn dat we niet nog veel meer vertraging oplopen, want Madoucs QR-code loopt over niet al te lange tijd weer af.

De vlucht in (met FFP2 in vliegtuig, men is hier best streng!) gaan we toch naar Rome. De meisjes gedragen zich als volleerde globetrotters in het vliegtuig.

Eenmaal geland is het duimen draaien of de bagage er ook is. En zowaar, een paar minuten later komt de bagage al van de band rollen. Wat een meevaller!

We nemen een taxi naar ons hotel. Daar worden we te woord gestaan door een wat eigenaardige eigenaar die vooral aangeeft dat wij hadden kunnen besparen als we niet via booking hadden geboekt (kan hij wel zeggen, maar dan had ik ‘m nooit gevonden). We betalen de nog resterende toeristenbelasting, ploffen even op de kamer neer en gaan dan toch nog maar even de stad in.

We lopen via de Trevifontein (wat belachelijk druk…)

Naar het Pantheon.

Daar eten we wat voordat we via Trevi terug gaan naar het hotel.

Onderweg nog de nodige straatartiesten gezien. De meisjes zijn zwaar onder de indruk van dit nachtleven dat ze super spannend en interessant vinden. Anika en Madouc willen ook graffiti-artiest worden. Moet zeggen dat, hoewel het Bob Ross technieken zijn die werden toegepast, een mooi resultaat opleverde.

Trevi bij nacht was mooi verlicht, maar ook nog steeds erg druk.

Via het regeringsgebouw weer terug naar het hotel. De meisjes lopen lekker met zijn tweetjes voorop in de stad, alsof ze nooit anders gedaan hebben. Eenmaal aangekomen in het hotel zijn ze nog steeds hyper van alle indrukken. Maar na een verhaaltje zijn ze ook doodmoe en vallen zij, net als papa en mama, vrijwel direct in slaap vallen. Het was een intensieve dag.