Nieuw-Zeeland

Vandaag brengen we een bezoek aan Doubtful Sound, dit keer niet te voet, maar met behulp van een boot. Doubtful Sound is net als Milford Sound een fjord en dankt de naam aan Ct. Cook die deze inham in de kust omgedoopt had tot twijfelachtige ankerplaats (Doubtful Haven).

morning clouds on the mountains near Lake Manapouri

Bepakt met een heerlijke lunch stappen we in de boot die ons in een uur tijd naar de andere kant van het meer brengt waar we 0verstappen op een bus die ons weer naar een andere boot brengt waarmee we Doubtful Sound opgaan.

De boottocht over het meer zelf is al leuk. We hebben geluk, want het is al vrij vroeg helder, zodat we goed zicht hebben.

Hier en daar hangen nog wolken tegen de bergen aan. We hebben het gevoel dat we de bewolking kunnen pakken alof het een grote hoop watten is.

De busrit voert over een voor de aanleg van een waterkrachtcentrale aangelegde weg over het eiland. De tocht gaat redellik steil, maar verder prima.  Ook bij het uitkijkpunt over Doubtful Sound hebben we geluk, want de bewolking is genoeg open getrokken voor een mooi uitzicht.

Deep Cove in Doubtful Sound

Na deze busrit stappen we op de boot Doubtful Sound op. Een bijzondere ervaring. Mooi uitzicht onderweg.

We varen de complete fjord uit tot zee en daarna weer terug, waarbij we ook nog de meest konkelige zijarm verkennen (Croocked Arm).

Onderweg komen we ook nog een zeehonden kolonie tegen (altijd leuk om te zien) en een grote groep dolfijnen die vrolijk opspringen als wij er aan komen.

In een cove (inham) wordt de boot stilgelegd en gaan ook alle generatoren uit en horen we de stilte van de Sound: wind, een enkele vogel en het splashen van de dolfijnen in het water.

Lake Manapouri

Op de weg terug is er nog een bliksembezoek aan de energiecentrale zelf, een energiecentrale die is aangelegd in een natuurlijke rotswand. Een indrukwekkende prestatie.

Na afloop van de tocht zijn we aardig moe van alle indrukken, zon en zee. Het is bovendien al rond 16:00 uur en we besluiten geen tocht meer te maken. In plaats daarvan praten we gezellig wat met John en Marijke die ons ook nog tips geven voor de trip van de volgende dag.

‘s avonds eten we Crayfish, een soort kreeft zonder scharen. Een delicatesse (gevangen in Doubtful Sound) en erg lekker. We worden enorm verwend.

De overnachting voor morgen hebben we nog niet geregeld, maar we hebben wel al een idee wat we willen. Nu maar zien of dat gaat lukken. In ieder geval redelijk bijtijds opstaan, want het is een aardig stukje rijden. Was erg gezellig bij John en Marijke, geweldige hosts en uitstekende gidsen. We gaan ze nog missen.