Twee quebrada’s (canyons) vandaag  op weg naar Salta. Onderweg zouden we veel te zien moeten krijgen. We voelen ons niet helemaal tip-top, maar we gaan ons toch aan deze langere route wagen.

Het eerste stuk van de route is allemaal wijngaarden waarvan we de namen, net als Nanni die we bezocht hadden, later nog op de kaarten in restaurants tegen zullen komen.

Na de eindeloze wijngaarden volgt Quebrada de las Flechas, een kloof met bizarre rotsformaties, veel schuine rotsen.

En kleine dorpjes met allemaal hun eigen kerkje lijkt het, soms wel twee.

Opvallend om te zien dat kerken vaak veel beter onderhouden zijn dan wel gebouw in het dorp dan ook. Religie leeft hier een stuk meer dan in Nederland.

De weg slingert enorm, waardoor het totaal niet op.  Het is hier wel mooi en we genieten.

We stoppen onderweg nog even bij Molinos, een klein – maar wel iets groter dan de rest hier – plaatsje. Daar zoeken we vergeefs naar een plek die koffie met iets serveert. Gelukkig hebben we zelf  versnaperingen en die eten we in een speeltuintje waar Anika helemaal los gaat na de autorit.

Daarna gaan we verder, een kleine detour via Los Cardones, een reservaat voor grote cactussen die wel 5 meter hoog kunnen worden en maar een paar millimeter per jaar groeien. Erg oud dus en kennelijk is het hout best geschikt om mee te bouwen, vandaar het reservaat.

Daarna volgt een pas, Piedra del Molino, die tot 3348 meter klimt en, zo blijkt als we hem beklimmen, dat is met de huidige weersomstandigheden net in de wolken. Dus geen fantastisch uitzicht hier. Wel intensief rijden. De mist is zo dicht dat het zicht grote delen maar 20-40 meter is. Via de mistlichten van de auto voor mij kan ik goed zien wanneer er een bocht komt.

Voordeel is ook dat we de diepe afgrond waar we langs rijden niet kunnen zien. Dat is wel zo prettig voor Maaike die daar niet zo dol op is.

Als we onder de bewolking uitkomen is het uitzicht er wel, maar het blijft vrij veel bewolking.

Daarna rijden we door Quebrada de Escoipes, nog een kloof, maar deze is heel groen. Dat maakt het landschap een stuk minder indrukwekkend en interessant gek genoeg.

Daarna is het nog een flink stuk rechtdoor naar Salta, een behoorlijk grote stad. We zijn niet heel erg onder de indruk van de architectuur die hier zou moeten zijn (wellicht andere wijken). Omdat we allemaal niet helemaal fit zijn ook geen zin om dat nog op te zoeken.

We checken in bij ons appartement dat er goed uitziet en een keuken heeft. We kunnen zowaar voor de deur parkeren, wat ook wel fijn is in een drukke stad.

Nadat we allemaal wat gegeten hebben gaan we snel slapen, we zijn allemaal hondsmoe van de lange dag die door alle bochten en passen een stuk langer rijden was dan we hadden voorzien.