Gisteren hebben we de boot van 13:45 geboekt. De haven is ca 15 minuten rijden van onze overnachting, dus we doen het ’s ochtends rustig aan. We mogen ook gewoon van het terrein gebruik maken, als we maar 11:00 uur de sleutel inleveren. Dat is prima. De meiden spelen in de speeltuin met hun nieuwe vriendinnetje en doen ook een kaartspelletje, terwijl ik de blog wat bijwerk en Maaike lekker een boekje leest.

Ook brengen de meiden een bezoekje aan alle dieren.

Even na 12:00 uur vertrekken we naar de haven. Daar moeten we nog een parkeerplaats vinden waar we de auto 2 dagen kunnen laten staan. Het lijkt ons wel wenselijk om de auto niet onbewaakt en in de volle zon achter te laten, nu wij daar wel bagage in achterlaten (waaronder chocolade).

We vinden zowaar een klein parkeergarage op redelijke loopafstand van de haven. daar laten we de auto achter en gaan we met beperkte bepakking naar de boot.

Daar moeten we nog even op de boot wachten, maar zonder al te veel problemen zijn we in 30 minuten al aangekomen op Favignana. Van de haven is het 10-15 minuten lopen naar onze overnachting.

Daar treffen we een ruim en erg in strandsfeer ingericht appartement aan. Het is erg rustig hier nog, want het is laagseizoen. Pas vanaf juni gaat het hier los, maar zij zijn wel open (inclusief zwembad!).

Voordat we het zwembad in gaan regelen we eerst nog wat fietsen. We worden opgehaald door de verhuurder en daar krijgen we 3 fietsen onder onze kont, waaronder 1 fiets met een zitje voor Madouc. We fietsen het stukje terug. Het is heuvelop en we moeten omfietsen, dus het is niet veel sneller dan lopen, maar we hebben nu wel fietsen om het eiland mee te verkennen.

De meiden plonsen vrijwel gelijk in het zwembad dat best fris is, maar wel lekker verkoelend, want het is hier behoorlijk warm!

Na een poosje poedelen wil ik de sunset aan de westkant van het eiland vangen. Ik ga er op een van de gammele fietsen vandoor. Het is een ritje van een kleine 10km heen, maar het schiet met deze fietsen niet erg op. De kwaliteit van de weg en de heuveltjes helpen ook niet mee.

Na een paar kilometer kom ik er achter dat de weg die was aangegeven in mijn routebeschrijving er niet meer is. Er is een landslide geweest en het fietspad is er niet meer. In plaats daarvan moet ik nu door dezelfde tunnel waar de auto’s doorheen gaan. Gelukkig begrijp ik uit de borden dat ik met de fiets over het smalle voetpad naast de autobaan moet. Dat stemt me goed, want de tunnel is smal (1 baans) en de fiets heeft geen licht.

Na de tunnel neem ik de korte route die achteraf bezien niet de meest snelle route was. Deels onverhard is het voorzichtig rijden.

Ik baan me een weg naar de vuurtoren, deels lopend over een zandstrand met de fiets aan de hand, om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik dan te dicht op de vuurtoren zit om mooie plaatjes te maken, dus ga ik snel weer terug naar het punt waar ik eerder was.

Daar maak ik mooie foto’s, met zowel de gewone camera als de drone. Ook een lange sunset film met de vuurtoren op de achtergrond. Ik ben tevreden.

Dan de weg terug op de fiets. Via een accu die ik aan mijn telefoon maak en de lamp van de telefoon aan in het mandje voorop de fiets creëer ik een provisorische fietslamp. Voelt wel een stuk beter.

Zonder problemen kom ik weer bij de overnachting aan en dan gaan we snel op zoek naar eten.

We dachten te eten bij het restaurant van de overnachting, maar dat is nog gesloten vanwege het beperkte aantal bezoekers. Dus lopen we naar het centrum van de stad om daar wat eten te scoren.

We belanden laat in een bijzonder Italiaans tentje en eten daar super verse vis (en de meiden pasta).

Daarna terug naar de kamer waar we nog het restantje wijn soldaat maken voor we lekker gaan slapen.