Na het ontbijt de koffers gestald in het hotel en dan om 9:00 verder met de taxi. Saul, de zwager van de man die we gebeld hadden kont ons ophalen voor onze trip. Aardige man, maar wel erg beperkt Engels. Gelukkig lukt het aardig met mijn Spaans.

Na een korte stop bij een viewpoint is de eerste echte stop Chinchero. Een plaats waar ze niet alleen een leuke markt met veel souvenirs hebben, maar ook Inca ruïnes waar de Spanjaarden een kerk op gebouwd hebben.

Op het marktje kopen we van alles, waaronder een popje voor Anika en Madouc die daar erg blij mee zijn. Ook Madouc wil het popje een groot deel van de dag niet meer loslaten.

De ruïnes zijn een eind klimmen door straatjes met nog meer souvenirs. Opvallend is dat de prijs steeds verder daalt naarmate we verder weg van het centrale plein komen.

De ruïnes zijn indrukwekkend, zeker alle terrassen. Ook bijzonder om de oude incamuren in de kerk terug te zien, waaronder de dubbele muur voor voor inca’s heilige plaatsen.

We lopen buiten nog wat rond. Omdat we een beetje krap qua tijd zitten ga ik alleen nog snel de Inca trappen af om de ruïnes een terrassen van onder te bekijken.

Madouc is dol op touwtjes vasthouden en dan het touwtje volgen

Daarna ren ik de trappen omhoog, daarbij niet beseffend dat we op 3700+ hoogte zijn. Na een aantal trappen omhoog gerend te hebben blijf ik er haast in.

Ik moet echt even blijven staan om op adem te komen om vervolgens, langzaam, de rest van de trappen te beklimmen.

Daarna terug naar de auto op weg Nasr de volgende stop: Moray.

Moray was het lab van de Inca’s waar E testen welk gewassen het goed deden.

de originele inca trappen

Het complex van cirkelvormige terrassen (perfecte cirkels) ziet er uit alsof een UFO hier geland is. Erg knap en erg mooi.

Anika is wel moe van het lopen en uit dat op een ludieke theatrale wijze.

De moeheid van Anika verdwijnt snel als papa haar tilt

Volgende stop is Salinas de Maras, en plek net veel terrassen waar de inca’s zout wonnen. Het als gevolg van het zoutgehalte van een naastgelegen berg superzoute water wordt via een ingenieus irrigatiesysteem gevuld met water dat ze laten verdampen waardoor ze het zout kunnen winnen.

Een deel van het geheel is 4000 jaar oud, het meest recente deel 400 jaar (voortbordurend op de techniek van de Inca’s.

Indrukwekkend.

Daarna is het rijden naar Ollantaytambo. Daar komen we net op tijd voor het boarden van de trein aan. Dat gaat hier best officieel, naam controleren, paspoort en twee stewardessen per wagon.

Het is een mooi rit met naast mooi uitzicht ook lekkere snacks (carrot cake) en de mogelijkheid om een lekkere pisco sour te bestellen. De meiden kijken hun ogen uit.

Ook heel spannend als we af en toe door een tunnel gaan.

De trein volgt de af en toe woest kolkende rivier. Onderweg zien we af en toe ook incaterassen en ruïnes en paden.

Eenmaal in pueblo Machu Picchu, wat de ambiance van een skidorp heeft, aangekomen gaan we snel naar ons hotel. Daar is het even wachten omdat meer mensen uit dezelfde trein dat moeten doen.

Na even acclimatiseren eten we een snelle hap in de stad en gaan dan snel slapen. Morgen is het immers vroeg opstaan on op tijd in Machu Picchu te komen.