17 augustus 2016 – Op weg naar ‘t noorden langs Dynjandifoss

17-8 auto vies

Na een lekker ontbijt en nog een leuk gesprek met de eigenaar van het Guesthouse die kennelijk van medio september tot april in Nuk (Groenland) werkt, gaan we op pad. Zoals je kan zien is onze auto niet helemaal schoon geregend…

17-8 onderweg1

Het is onderweg weer genieten. Bijna na iedere bocht weer een ander mooi uitzicht.

17-8 onderweg2

We schieten niet echt op omdat we geregeld stoppen voor een foto of twee.

17-8 onderweg3

De weg slingert omhoog over passen de klif op, de berg over en aan de andere kant weer er af. Van bovenaf zie je goed de weg die als een grote slang door het ruige landschap kronkelt. Als het asfalt wegen zouden zijn geweest en geen gravelwegen met grote kuilen zou dit een ideale bestemming voor Top Gear zijn geweest.

17-8 onderweg4

Overigens opmerkelijk dat je na een tijdje rijden op gravel op een gegeven moment vergeet dat het gravel is en je dat pas weer merkt als je weer op een stukje asfalt rijdt.

17-8 onderweg5

We klimmen en klimmen steeds hoger en bovenop de berg zien we de besneeuwde bergtoppen verderop liggen. Erg mooi.

17-8 onderweg8

Door de kou en wind groeit er op de vlakte waar we uitzicht hebben op de bergen niet veel.

17-8 onderweg6a

We rijden verder naar beneden en daar wordt het gelijk een stuk groener.

17-8 onderweg7

Mooie baaien lonken in de verte en er zijn hier watervallen in overvloed.

17-8 onderweg9

Bij een klein meertje waar een waterval in uitkomt stoppen we en maken wat foto’s.

17-8 onderweg10

Achteraf blijkt dit de bovenkant te zijn van Dynjandifoss.

17-8 top dynjandi pan

17-8 onderweg12 (dynjandi)

Als we daarna de bocht om rijden naar beneden zien we de enorme waterval al van ver.

17-8 onderweg11

Dichtbij stoppen we en daar staan de nodige auto’s al geparkeerd.

17-8 dynjandi1

Dynjandifoss is een grote waterval met daaronder een hele reeds andere watervallen die in verschillende trappen naar beneden vallen.

17-8 dynjandi3

Leuk is ook dat je via een pad uiteindelijk tot aan de voet van Dynjandifoss zelf kan klimmen.

17-8 anika dynjandi

Ondanks de hoge treden klimt Anika behendig naar boven.

17-8 dynjandi4

En natuurlijk moet aan iedere waterval ook een steentje gevoerd worden.

17-8 dynjandi7

Alle watervallen zijn fotogeniek en ook de omgeving mag er zijn.

17-8 dynjandi8b

We genieten volop.

17-8 dynjandi pan2

Tegen de tijd dat we bij Dynjandifoss zelf boven zijn voelen we de spray van de waterval al goed.

17-8 dynjandi9b

Met Anika ga ik tot dichtbij de waterval (ook deze grote moet natuurlijk een steentje gevoerd worden).

17-8 dynjandi11

Anika vindt het reuze spannend, maar wat ze allemaal precies zegt kan ik door het oorverdovende geluid van de waterval niet horen (voor een idee hoe groot de waterval is, wij staan rechtsonder in beeld).

17-8 dynjandi12

Uiteraard moest papa ook nog op een rotsje nog dichter bij de waterval klimmen.

17-8 karik anika dynjandi

Op weg naar beneden begint het te spetteren.

17-8 dynjandi13

Tegen de tijd dat we bij de auto zijn regent het echt hard.

Dynjandi selfie
Dynjandi selfie

Gelukkig dat het pas gaat regenen nadat we boven zijn geweest, want met dit weer de watervallen bekijken is geen pretje.

17-8 dynjandi pan4

De rest van de weg blijft het voor het grootste deel regenen en rijden we gestaag door naar ‘t noorden.

17-8 dynjandi pan5a

Vanwege de vele lawines bij Sudureyri en Isafjordur die iedere keer de weg verwoestte hebben ze een kilometerslange tunnel door de berg heen geboord. Het is helaas wel een eenbaanstunnel met om de zoveel meter een parkeerstrook waarbij het verkeer vanuit een richting dan moet wachten tot de auto van de andere zijde voorbij is.

Geen straf om op dit soort wegen te rijden
Geen straf om op dit soort wegen te rijden

Aparte ervaring door zo’n eindeloze smalle tunnel rijden. Apart ook dat halverwege de tunnel een afslag naar Sudureyri, onze bestemming.

In Sudureyri vrij snel onze overnachting gevonden. Het is een bijzonder klein plaatsje dat er bekend om staat het langste geen direct zonlicht te krijgen als gevolg van de naastgelegen hoge berg. Pas 22 februari komen de eerste zonnestralen over de bergkam heen.

Onze kamer is ruim, maar met bijzonder weinig stopcontacten. Om precies te zijn een, waar het bedlampje in zit. Dat is wat behelpen met deze electronica familie.

17-8 eten

‘s avonds eten we heerlijk in het restaurant onder onze overnachtingsplek, het beste restaurant van de stad (nee niet het enige, maar dat scheelt niet veel).  Op de kamer drinken we nog een biertje en maken plannen voor de volgende dag.


One Comments

  • Elise

    August 21, 2016

    Prachtige foto’s weer en wat een overweldigende landschappen!

    Reply

Leave a Reply