‘s ochtends wakker worden in een mooie omgeving blijft een aangename verrassing.
Anika is dolblij met het stapelbed waar ze in mocht slapen en zoekt ieder excuus om het trappetje opnieuw op en af te mogen klimmen. Eerst moeten de knuffels uit bed, een voor een, daarna zijzelf. En natuurlijk moet er weer het een en ander teruggelegd worden.
Vandaag alsnog naar Thorsmork. Het weer is wel wat twijfelachtig, maar dat geldt nog meer voor Landmannlaugur waar we best nog een keer naar toe zouden willen.
Bij het ontbijt zit Madouc op een bijzonder ouderwetse kinderstoel.
Daarna inpakken, want we moeten hierna naar onze volgende overnachting in Vik.
Ondertussen is Anika druk aan het spelen met steentjes.
Het steentjes spel begreep ik niet, maar in ieder geval moest eerst op iedere tree een steentje gelegd worden en moest daarna een cirkel gemaakt worden bovenaan de trap. Anika was er druk mee en had veel lol, dus wat ons betreft prima.
En natuurlijk moest er ook nog even gespeeld worden met de hier gekochte souvenirs, een echt meisjesvikingen zwaard en schild.
De weg naar Thorsmork is best avontuurlijk en komt langs een oude kleine gletsjer (Gigjokull).
En heeft veel rivierdoorsteken.
Die overigens doorgaans een stuk dieper zijn en harder stromen dan de rivierdoorsteken die we tot nu toe waren tegengekomen.
Zo nu en dan ook een reeks kleine rivierdoorsteken na elkaar. Papa is in z’n element.
Bij deze doorsteken af en toe een groene canyon
en ook geregeld mooi uitzicht op een gletsjer.
Voordat we aan onze wandeling kunnen beginnen moeten we wel de Krossa oversteken, een rivier die een stuk dieper is met veel stroming. Ons is afgeraden deze te nemen als je geen superjeep of iets andere met belachelijk grote banden hebt. Op zich staat de Krossa als wij daar aankomen laag, maar dat kan met het uur veranderen en we zijn wel even onderweg met onze hike dus we gokken dat niet. Daarnaast hebben we all terrain bandjes met weinig profiel en als er veel zand in de rivier is door de lage waterstand zouden we ook daardoor vast kunnen komen te zitten. Dat risico kunnen we niet nemen.
De Krossa steken we uiteindelijk te voet over via wat verrijdbare bruggen die over de brede en snel stromende delen van de Krossa zijn gelegd. De overige vertakkingen kunnen we via wat schots en scheef liggende stapstenen nemen.
Aan de overkant beginnen onze wandeltocht naar een uitkijkpunt.
De tocht gaat daarna verder naar wat andere bezienswaardigheden, maar vanwege het dreigende weer en de zwaarte van de klim (wat een steil pad!) besluiten we het bij een trip naar boven en beneden te laten.
Het weer geeft het landschap een wat mysterieus en duister uiterlijk.
De bewolking hangt laag, maar gelukkig is het wel droog.
Het komt zo nu en dan buitenaards over.
We klimmen snel (erg steil) en hebben daardoor al vrij snel uitzicht op de vallei onder ons.
Daar kunnen we de vertakkingen van de Krossa goed zien.
Het pad gaat genadeloos omhoog verder en is behoorlijk vermoeiend.
Helaas zijn er wolken voor de gletsjer gaan hangen waardoor we deze minder goed kunnen zien.
Maar nog wel goed genoeg om grote watervallen te zien die uit de gletsjer ontspruiten,
Ook het uitzicht de andere kant op mag er wezen
We worden omringd door vulkanen.
Maar na gestaag klimmen bereiken we de top.
Met mooi uitzicht.
Het blijft lastig dit landschap goed op de foto vast te leggen.
Anika is blij dat ze papa weer ziet die even een laatste klimmetje moest maken en maakt gauw een foto.
Eenmaal beneden is de bewolking weer weggetrokken en kunnen we de gletsjer beter zien.
We steken de Krossa weer over naar de auto
en gaan dan op weg naar Vik.
Voordat we in Vik zijn genieten we nog van de bumpy ride terug.
Met veel plassen.
De zon staat net goed op de top van gletsjer.
We maken nog een korte detour naar de voet van de oude gletjser die we eerder zagen, maar door de verschillende brede en diepe stroompjes gletsjerwater kunnen we niet helemaal tot het begin komen.
Onderweg nog een korte stop bij Seljandsfoss. Daar krijgt Madouc een flesje en loop ik nog een keer met Anika achter de waterval door.
De vorige keer dat we hier waren was ze iets meer dan een jaar oud en zat ze nog in de draagrugzak. De tijd gaat hard.
Anika vindt het allemaal heel spannend en wordt behoorlijk nat van alle spray van de waterval in de lucht.
Maar als papa een foto van haar maakt, moet zij ook een foto van papa maken.
Als we terug zijn is Madouc erg blij ons te zien.
In Vik hebben we een mooie ruime kamer. We maken het niet te laat en als we Anika en Madouc eenmaal in bed hebben gekregen, kruipen we er zelf ook in.
