Beetje rare nacht. Koppijn was komen opzetten terwijl ik toch echt even dacht de dans te ontspringen. Jammer. Dit keer wel een met een paar tussenpozen goed door kunnen geslapen. Door het belachelijk veel drinken wel vaak naar buiten om te plassen. En dat terwijl het buiten hard vriest.

Dus muts op, koplamp aan, trui en jas aan en dan in je lange onderbroek naar buiten een geschikt bosje opzoeken. Daarna weer snel terug de warme slaapzak in.

Vanwege de koppijn in de tent toch maar meer water gedronken. Dat betekent nog meer nachtelijke tripjes. ‘t is voor het goede doel.

In de tent best koud, zelfs in de slaapzak. Maar met liner en een hemd met lange mouwen aan lukt het wel. Helaas is het slaapmatje van hier te dun om lekker op je zij te kunnen liggen. Volgende keer toch maar klein piepschuimen matje extra meenemen als toplaag.

Die ochtend standaard ritueel. Ontbijt gaat er moeilijk in, beetje misselijk. Hoort allemaal bij hoogteziekte. Ik besluit een halve Diamox te nemen voor de profylaxe.

We klimmen weer dezelfde berg op die we gisteren voor acclimatiseren hadden beklommen. Pad gaat behoorlijk uitdagend steil omhoog met af en toe handen en voeten werk. Ongelooflijk dat die dragers dit zonder problemen oplopen. Dit keer gaan we na het hoogste punt verder omhoog. ‘s Ochtends is er nog geen bewolking en hebben we mooi uitzicht op Kilimanjaro.

We lopen verder over glooiende lavavelden. Aan onze linkerhand kunnen we uitkijken over de vlakte 3000 meter onder ons, tot ver in Kenia.

Het pad klimt en daalt en klimt en daalt. Het is best zwaar en de koppijn gaat nog niet echt weg. Desondanks is het wel mooi. We lopen uren op een hoogte tussen de 4200-4400 meter.

Na lang zwoegen komen we bij Buffalo Camp aan, niet ons eindpunt, maar een tussenstop waar ze een warme lunch voor ons regelen. Speciaal daarvoor wat tenten opgezet en spullen klaargezet. Luxe hoor. Ze zorgen goed voor ons. Ze doen geen ingepakte lunch omdat dit koud wordt en je dan last van je maag kan krijgen.

Na de lunch nog even uitpuffen in de tent terwijl de crew ook eet. Door het eten en de warme thee trek ik weer wat bij en trekt de hoofdpijn weg. Waarschijnlijk wel genoeg gedronken, maar te weinig gegeten onderweg.

Terwijl we in de tent zitten regent het flink, maar als we weer op pad gaan valt het mee. Nog een korte tijd de poncho gebruikt maar die kan gelukkig snel af.

Onderweg moeten we nog een paar keer een weg banen door een muur van gestolde lavastenen van een hele oude uitbarsting. Dat was nog best wel steil omhoog en naar beneden, op handen en voeten een weg vinden, maar het ging best.

Na lang klauteren eindelijk het kamp in zicht. Maar voordat we daar zijn eerst een ravijn afdalen en daar weer uit klimmen. Intensief dagje.

In het kamp staat de tent al klaar en kunnen we ons wat opfrissen. Daarna tijd voor thee en eten. Mooi moment om Polarsteps even bij te werken. Er is hier ergens signaal dus met een beetje geluk krijg ik dit bericht wel weg.

Als de bewolking eind van de dag wegtrekt worden we ook nog getrakteerd op een geweldig uitzicht op Kilimanjaro, zo dichtbij en ook weer zo ver weg.

Al met al een mooie dag, maar wel wat minder prettig voor mij vanwege de hoogteziekte. Reisgenoten hadden vandaag weer helemaal geen last leek het en gingen als een speer.

‘s nachts zicht op Kenia, inclusief de lichtjes van Nairobi.

Internet is hier voor het laatst de komende paar dagen. Daarna geen bereik totdat we de top gaan beklimmen, zo heb ik althans begrepen. Dat doen we nu mogelijk op dag 7 in plaats van dag 8, zodat we als het tegenzit nog een extra kans hebben.