De opklaring wil nog niet helemaal doorzetten, al is het wel een stuk helderder dan gisteren.

De bewolking hangt nog wel lag en er is ook nog wat regen voorspeld, maar geen echte buien maar nu en dan wat gespetter.

‘s ochtends even lekker voetballen op het terrein hier. Anika heeft grote schik en voor een driejarige een goed schot!

Daarna ook lekker de speeltuin in die overigens wel uit uitermate krakkemikkige apparatuur bestaat.

Omdat het weer in het oosten iets beter zou moeten zijn en we alleen daar rijstewafels kunnen kopen (is hier wel einde van de wereld hoor, in Santa Cruz is ook het enige pompstation op het eiland), rijden we daar eerst naartoe. Als het weer daar daadwerkelijk beter is, zullen we daar een korte wandeling doen. Dat is niet het geval.

Wij kijken nog even naar de oude haven in Santa Cruz en het uitzicht op Corvo.

We rijden terug naar Fajazinha, een plaatsje redelijk dicht bij ons in de buurt.

Door de laaghangende bewolking lijken de watervallen direct uit de wolken te komen vallen.

In Fajazinha zien we een weg die tot vlakbij de kust komt.

Via een kort maar steil pad dalen we af tot het kiezelstrand.

Anika kan daar heerlijk klauteren en met steentjes gooien.

Met de grote golven is dat allemaal erg spannend natuurlijk.

https://www.youtube.com/watch?v=VkAyXqxpaFM

Maar papa houdt de golven goed in de gaten.

We spelen een tijdje bij de zee en klauteren daarna weer terug naar de auto.

Even verderop begint een korte wandeling naar een meertje bovenaan de berg waar watervallen in uitkomen.

Het miezert een beetje en daarom parkeren we de auto halverwege de route, zodat alleen de klim naar de top nog over is.

De stenen van het pad blijken door de regen evenwel zo glad dat het niet verantwoord is om met Madouc door te gaan.

Omdat het een relatief kort tochtje is glibber ik met Anika nog wel naar de top.

Anika is gefascineerd door een stroompje water langs het pad.

Op de top is een meertje waar meerdere watervallen in uitkomen.

Door de laaghangende bewolking kunnen we de top van de waterval niet eens zien.

Een en ander maakt het geheel wel bijzonder.

De weg naar beneden is zwaar. Anika is het zat en wil telkens naar een volgende plek getild worden. Omdat de stenen te glad zijn om Anika echt te tillen betekent dat telkens met een zwaai Anika een paar meter verder tillen, zelf naar beneden klimmen en dat opnieuw doen.

Tussendoor loopt ze gelukkig ook stukjes zelf.

‘s avonds gaan we eten bij Caso de Rei, volgens Tripadvisor het beste restaurant van het eiland (zegt niet zoveel, want er zijn er maar 15).

Op de weg er naar toe zien we indrukkend landschap. De zuidelijke kust van Flores is erg ruig. Het geheel doet wat denken aan IJsland.

De dochter van de eigenaar speelt leuk samen met Anika en er is Duplo, dat is voor Anika ook fijn.

Het eten zelf valt wat tegen en beantwoordt niet aan de verwachtingen die door Tripadvisor gewekt zijn, maar al met al is het prima.

Voor de vroege lezer: er komen nog filmpjes bij deze post, maar het uploaden duurt nog even!