Vandaag gaan we Havanna iets verder verkennen, althans dat is de bedoeling. ‘s ochtends willen we eerst langs een pier waar wat kunst te koop zou zijn en daarna door het oude deel van de stad bekijken.

Na een lekker ontbijt, verzorgd door een voor ons nieuw gezicht, kennelijk iemand die daar speciaal voor komt, maken we ons klaar om de stad in te gaan als Anika op de een of andere manier uitglijdt op een matje en met haar hoofd tegen de zijkant van een deur valt. Gelukkig geeft de deur nog iets mee doordat hij open schiet, waarmee een deel van de klap opgevangen wordt, maar al met al toch een aardige buil op het hoofd van ons meisje dat zich kranig weert en niet veel langer dan een minuut moet brullen omdat het zeer doet. Daarna is het vooral veel “stoute deur”.

Zo goed en zo kwaad het gaat proberen wij e.e.a. nog wat de koelen met een koud waterflesje, maar Anika staat dat niet goed toe dus later we het na een paar keer proberen maar zo.

Een minuut of 5 later lijkt Anika het – op het uitroepen van stoute deur na – vergeten en speelt ze weer druk als vanouds.

We gaan alsnog – nu wat later dan gepland – de stad in. Vlak voor we bij de pier zijn waar de kunst zou zijn zien we nog een leuk kerkje dat volgens de naam ook dienst doet als ziekenhuis of hospice.

De kunsthal zelf blijkt groter en interessanter dan we hadden verwacht en we besteden daar de rest van de ochtend aan het kijken naar schilderijen, houtsnijwerk en andere souvernirs.

Iedereen hier heeft een “just for you, special price”-aanbod en na een tijdje werkt het wel op de lachspieren.

We zien veel mooie dingen, soms te duur voor wat het is maar soms ook helemaal niet duur. De prijs is hier een rekbaar begrip en terwijl wij oprecht twijfelen of we het wel mooi vinden vliegen de CUCjes van de prijs af.

We kopen een aantal zaken en twijfelen uiteindelijk nog tussen twee schilderijen, maar kopen er toch een.

Verder zagen we twee leuke grote beelden die zeker niet licht zijn. We vinden met name de vrouwspersoon van het stelletje erg leuk en als we het eindelijk eens lijken te zijn geworden over de prijs pakken de cubanen toch onze verrassing beide beelden in. Kennelijk was er een verschil van inzicht waar we over aan het onderhandelen waren, wij dachten de prijs voor een beeld, de cubanen voor de complete set. Een aangename verrassing die wel wat problemen zullen opleveren voor wat betreft het totale gewicht dat wij mee mogen nemen.

We verwachten dat nog wel op te kunnen lossen als we ergens internet kunnen vinden, dus slepen we het geheel weer naar de casa (3 trappen op) waar we Anika ook voor het middagslaapje op bed leggen. Het oude deel van de stad gaan we dan maar in de middag verkennen,

Anika slaapt niet direct en daarna flink door, waardoor het al tegen vijf uur is dat we de stad in gaan. Voordeel is wel dat het nu al een stuk koeler en aangenamer is, zeker met Anika op de rug.

Het oude deel van de stad is mooi en doorgaans goed onderhouden of mooi gerestaureerd.

We lopen van het ene mooie en gezellige plein naar het andere en genieten van wat we zien.

De cubanen zijn overal allervriendelijkst en uiteraard zijn we iedereens vriend “hi my friend, just for you…”. Soms is het vervelend, maar het is fijn dat als je geen interesse toont men niet blijft plakken, de schouders ophaalt en je – zo lijkt het althans – oprecht een prettige vakantie wenst.

Tegen een uur of zeven zijn we het oude deel van de stad wel door en gaan we aan het water wat eten in een simpel tentje waar ook veel cubanen zelf zitten te eten. Het eten is goed en Anika hapt lekker mee.

Als de zon snel onder zal gaan lopen we naar een uitzichtpunt om de zonsondergang te zien. We schatten de afstand evenwel verkeerd in en zien nog net het staartje van een indrukwekkende zonsondergang.

De zonsondergang zelf hebben we niet meer mooi op foto gekregen, maar wel de mooie verkleuring van de lucht met de stad als achtergrond.

Op de weg terug naar de casa stoppen we bij enkele grote hotels, maar er lijkt er slechts een internet te hebben. Dat is toch wel bijzonder voor de hoofdstad van een land.

We ploffen neer in een speciaal daarvoor ingerichte hoek en proberen online de extra bagage te regelen. Dat blijkt niet (meer) mogelijk. Online kan dat kennelijk tot 96 uur van tevoren terwijl op de website staat dat je dit tot 24 uur van te voren kan regelen. We hopen dit morgen telefonisch te kunnen oplossen want anders hebben we wel een probleem. Zeker omdat we er bij het inloggen ook achter komen dat er bij het boeken van de vlucht en de baggage kennelijk iets mis is gegaan waardoor wij voor de terugreis helemaal geen ruimbaggage hebben staan, terwijl we voor de heenreis juist extra baggage hadden geregeld. Kennelijk is er bij het reisbureau die dit voor ons geregeld heeft iets niet goed gegaan en ook dat proberen we morgenochtend maar recht te zetten.

Terwijl we hier achter komen en deze knoop hakken loopt Anika heerlijk te rennen en klimmen in de lounge, tot groot genoegen van een qua bovenlichaam (armen) zeer forse vrouw die daar ook zit vanwege het internet. Blijkt te gaan om een Chileense topsporter (kogelstoten) die meedoet aan de olympische spelen en een paar maanden in Cuba verblijft vanwege haar trainer (is Cubaan).

We raken kort aan de praat, maar het is al laat en gaan daarom weer op weg naar de casa. Het is nog druk zat op straat, er wordt druk gevoetbald en ook op de terrassen zit het redelijk vol.

Anika is evenwel op als we bij de casa zijn en we besluiten daarom niet het nachtleven in te duiken maar in plaats daarvan Anika op bed te leggen. Zelf kijken we nog even naar de foto’s van de dag, lezen wat en gaan dan ook slapen.