‘s ochtends nogmaals contact met Arke. Bagage is geregeld en zowaar nu ook e-tickets.

Terwijl ik naar een plek waar internet is om deze te downloaden gaat Maaike met Anika nog lekker even op het strand scheppen.

Murphey’s law is echter van toepassing want er blijkt een probleem te zijn met de vlucht. Er zou een te klein vliegtuig zijn gestuurd en daardoor kan niet iedereen mee. Bovendien is er een stopover op Cancun en er is ook een probleem met passagiers die er daar in en uit moeten.

Het lijkt er op dat niet iedereen mee kan en een deel van de passagiers hier een dag extra zal moeten blijven. Wij stonden gelukkig ver genoeg voor in de rij en kunnen daarom wel mee. Maar de extra stoel die we voor Anika gereserveerd hadden kunnen we nu wel vergeten.

Gelet op de rij mensen die nog door de bagage controle e.d. moeten kan de vlucht nooit meer on time vertrekken, zoals nog wel vrolijk op de borden staat terwijl de vertrektijd inmiddels daar is.

We zullen ongetwijfeld later in Nederland aankomen. Hoeveel later is nog onduidelijk. We zullen zien. Gelukkig houdt Anika zich prima, ondanks al het lange wachten.

Uiteindelijk valt alles nog mee. Op weg naar Cancun halen we al een kwartier vertraging in en ook op weg naar Amsterdam van Cancun geeft de piloot kennelijk extra gas, want we komen ongeveer op tijd aan.

Anika gedraagt zich voorbeeldig in het vliegtuig. En hoewel het er aanvankelijk op lijkt dat we geen extra stoel hebben in het vliegtuig en ze dus 12 uur op schoot moet zitten, kan de persoon naast ons (die ook niet naast haar partner kan zitten) ergens anders naar toe waardoor de stoel alsnog vrij komt en we dus wel deze extra stoel alsnog hebben. Dat komt goed uit want Anika zit daar lekker rustig op Dora e.d. te kijken. Op het entertainment system staat ook nog een nijntje filmpje dat 3x gekeken moet worden. Daarna is het meisje moe en gaat ze met het hoofd op de stoel en de beentjes bij papa op schoot lekker 4-5 uur slapen.

Eenmaal op Schiphol aangekomen moeten we door een 100% controle. Dit is best lastig, want de odd sized luggage komt op een andere band binnen na deze controle. Voor een aantal bagage stukken is niet duidelijk of deze gewoon of odd sized zijn (in Cuba maken ze dat onderscheid niet) en weten we dus niet of dit is aangekomen.

Uiteindelijk is alles er toch en blijkt de 100% controle niet voor ons te gelden, want omdat we zo lang gewacht hebben op onze bagage zijn we een van de laatste die de controle door moeten en mogen we gelijk doorlopen. Dat is maar goed ook, want de beelden zijn vrij goed ingepakt en het zou een hele klus worden om dat open te krijgen.

Gelukkig zijn onze beelden van de Cubaanse man en vrouw goed aangekomen. Alleen een ander kunstwerkje is helaas door midden gebroken.