Het weer is inmiddels bijgetrokken, zoals je kunt zien aan het uitzicht van ons balkon. Dat betekent dat we vandaag de omgeving kunnen gaan verkennen.
Eerst natuurlijk ontbijten en dan op pad. We gaan eerst Sudureyri een beetje verkennen.
Een schattig maar wel erg klein vissersdorpje.
We rijden het dorp uit de kustweg af en hebben dan gelijk al een mooi uitzicht.
Vrij abrupt houdt de weg op bij een boerderij, waarbij we bij het keren moeite moeten doen om de hond die wild blaffend rondjes rond de auto rent niet aan te rijden.
Een stukje terug was een landweg die er wel interessant uitzag. We rijden de weg in. Het is eerder een tractorspoor dan een weg en het rijdt moeizaam en met veel water op het pad. We gokken dat er geen hele grote kuilen zijn en rijden voorzichtig verder tot we bij een weiland komen. Daar zien we nog wel iets wat op sporen lijkt doorlopen. We rijden nog een stukje over de weide, maar het landschap is zo ongelijk en scheef dat de auto onaangenaam scheef gaat hangen. We voelen er weinig voor om om te kiepen en in plaats daarvan keren we en rijden we dezelfde weg weer terug.
We rijden naar Isafjordur, want daar is een tourist information met informatie over wandelingen in de omgeving en de mogelijkheid om een excursie naar het eiland aan de overkant te maken.
Onderweg verbazen we ons over de plekken waar mensen zijn gaan wonen, aan de overkant van een fjord waar je haast niet komt, helemaal onderaan een reusachtige berg.
En met wat meer perspectief…
We besluiten naar een waterval in de buurt te gaan en daarna wat mooie uitkijkpunten te gaan verkennen om te eindigen bij een strandje.
Maar voor het zover is drinken we eerst lekker een kop koffie met appelgebak.
En voor Madouc een rijstewafeltje. Soms zit geluk in kleine dingen.
Anika wijst waar we naar toe moeten.
Naar dat punt dus.
De start van de tocht is veelbelovend.
Het pad kronkelt vrij steil omhoog dicht op de waterval. Naarmate we vorderen wordt het pad wel vager en het is duidelijk een tijdje niet onderhouden.
Op stukken moet Anika getild worden over bosjes omdat de takken anders in haar gezicht komen. Gelukkig hebben wij lange broeken aan dus geen last.
Het uitzicht vanaf de waterval op de omgeving mag er ook zijn.
Als we de top van de waterval bereiken (daarna zitten nog wel meer trappen), wordt het pad zo vaag en steil dat we besluiten om te draaien. Dat is met twee kinderen niet goed te doen.
De tocht naar beneden gaat voorspoedig en snel zijn we weer bij de auto.
En voor wie zich afvroeg hoe Madouc er bij zit, heerlijk en dolgelukkig!
We rijden eerst naar Bolungarvik, op Isafjordur (dat al helemaal niet groot is) de op een na grootste plaats van de Westfjorden.
Net na een tunnel gaat een weg naar de kust en daar is een leuke vuurtoren met mooi uitzicht op Bolungarvik.
En oude vissershutjes.
Vervolgens rijden we door naar een oude Navy of NAVO-basis (verstonden we niet goed) en vandaar heb je goed uitzicht op de omgeving. Bij heel helder weer kan je vanaf daar zelfs Groenland zien liggen. We zitten nu inderdaad heel dicht bij Groenland als je op de kaart kijkt.
De kliffen zijn hier hoog en gaan loodrecht naar beneden. Geregeld heb je het gevoel alsof je op lucht staat.
Volgende stop strand.
De weg er naartoe is mooi. De omgeving is ruig.
De weg wordt wel wat slechter, maar dat geeft niet. Gewoon wat langzamer rijden, we hebben de tijd.
Het is wel lastig om wat je ziet goed vast te leggen op de foto, zeker als de zon net wat ongelukkig staat.
Vlakbij het strand is een boerderij waar veel schapen lekker op hun gemak langs de waterkant grazen, maar ook geregeld oversteken.
Het was wel even zoeken naar een plek waar we het beste naar het strand kunnen gaan.
Uiteindelijk parkeren we dicht bij de kust langs de kant van de weg. Het grasland loopt door tot vlakbij het strand.
Het is hier erg mooi. Anika wil – ondanks dat het maar een graad of 14-16 is – perse haar schoenen uit.
Met Anika doen we het spelletje wegrennen voor de golven.
Dat vindt ze super en ook papa heeft er lol in.
Het strand zelf is verder helemaal verlaten en het licht aan het einde van de dag is erg mooi.
Uiteraard moesten er ook stenen in het water gegooid worden.
Nadat we uitgespeeld waren weer terug naar de auto, Anika op papa’s nek, want ze had vieze voeten van het zwarte zand.
Terug naar Isafjordur om daar in een restaurant dat ook erg populair is bij de locals lekker te eten. Het zat bomvol en na de mededeling dat er over een uurtje misschien een tafel vrij zou komen ging net een stelletje weg en konden wij alsnog terecht. Madouc had ook echt zin in wat happen zoals je ziet.
En Anika was blij met haar eigen pizza!
Terug naar huis nog een mooie zonsondergang in de baai van het fjord van Sudureyri
Ja en dan volstaat een foto niet.
En twee eigenlijk ook niet…
Eenmaal thuis waren we best wel moe van alle indrukken en meteen bed in gedoken.
