Na een heerlijk ontbijt met wafels,

wat steppen

en treintje spelen, waren we klaar om te vertrekken. Vandaag redelijk wat kilometers af te leggen van Drangnes naar Siglofjordur.

De lucht is helemaal dichtgetrokken. Het lijkt er op dat het wolkenfront dat voor de kust leek te blijven liggen toch het land in is getrokken. Dit betekent geen vergezichten langs de kust. Op zich jammer, maar heel erg is dat niet, we hebben daar gisteren een enorme overdosis van gehad. Het landschap is hier allemaal zo mooi dat je jezelf er op betrapt dat je gevoel afstompt. Oh, weer een waterval. Oh, weer een mooi uitzicht.

Als we wat verder het binnenland in rijden wordt het weer wel beter. We nemen de afslag naar Koligjufur, een tweetal grote watervallen en kloof (gaat vaak samen).

Als geluk bij een ongeluk trekt de bewolking nog verder weg en zitten we uiteindelijk in de stralende zon.

Een mooie plek voor een pauze en picnic.

De watervallen kan je – met wat niet al te moeilijk klimwerk – lukte zelfs op nikes – tot heel dicht benaderen.

En via een paadje kon je uiteindelijk waterval 2 ook goed zien.

Met daarachter ook een mooie canyon.

Anika wilde de waterval ook wel van dichtbij bekijken en vond dat heel spannend.

Daarna was het tijd om verder te gaan. We maken nog een detour van een half uurtje om onze nieuwsgierigheid te bevredigen en Hvitsekur te zien, een aparte rots vlak voor de kust waar je in ieder geval met eb naar toe kan lopen.

Het landschap is ook apart.

We vervolgen onze route en het landschap mag er zeker wezen.

Uiteraard maken we tussendoor ook nog een pitstop voor een hoognodige fles.

Aan de kust weer veel bewolking, maar grappig genoeg bij Siglofjordur, onze bestemming, juist weer niet.

Siglofjordur ligt ingeklemd tussen drie bergen en de zee. Zonder de weg zou deze plek behoorlijk afgesloten zijn van de wereld. Nu is er wel het nodige toerisme, ook in de lente als skigebied.

Het plaatsje ligt er idyllisch bij. Leuk om gezien te hebben, maar er is niet bijzonder veel te doen.

‘s avonds eten we nog wat in een piepklein maar goed aangeschreven visrestaurant waar een enorme stoelendans plaatsvindt om ons te kunnen huisvesten (een stelletje dat aan een 4 persoonstafel zat verschuift naar de net vrijgekomen 2 persoonstafel). Als we eenmaal zitten kunnen we lekker eten. Na het eten doen we niet zoveel meer en gaan we vrij snel pitten.