Vandaag gaan we naar Noorwegen, Bodo om precies te zijn. (Ik weet het, ’t is Bodo met zo’n streepje door de ‘o’, maar het kost me teveel gedoe om die op te zoeken).
Maar voor we daar naar toe kunnen eerst naar Schiphol. Met de auto van Karik in de garage voor APK ( was al verlopen) naar Schiphol in de mini. Wonder boven wonder alles in de auto weten te krijgen. Op Schiphol behoorlijke rijen, maar het gaat redelijk vlot. In de rij komen we ook nog een echte piraat tegen en Anika is zo onder de indruk dat ze helemaal een visitekaartje krijgt. Zowel Anika als Madouc gedragen zich (nu nog) voorbeeldig. Anika heeft er zo veel zin in en stelt de hele tijd door vragen over Noren en Noorwegen.
Omdat we het erg druk gehad hebben de dagen ervoor zijn we allemaal redelijk uitgeput en hoewel de vlucht naar Oslo nog geen 3 uur is, pakken we allemaal wat slaap.
De een wat comfortabeler dan de ander :).
Op de luchthaven van Oslo is het een paar uur wachten op een transfer naar Bodo. De bagage gaat gelukkig direct door en we gebruiken de tijd om wat te lunchen. Kunnen we gelijk een beetje wennen aan het Noorse prijsniveau.
Anika laat zien dat het gezegde ‘the world is your playground’ ook letterlijk opgevat kan worden.
We zijn in transit dus geen verdere controles meer. Het vluchtje naar Bodo is 1 uur en 20 minuten en dat gaat lekker snel.
Eenmaal aangekomen op de luchthaven splitsen we op en terwijl de een wacht op de bagage regelt de ander de auto. Een Volkswagen Golf Station. Vergeten te vragen of deze met of zonder sjoemelsoftware was. De kinderstoeltjes die er in zitten zijn van een variant waar je achteruit kijkt. Voor Madouc is dat wennen, maar ze hebben niets anders in haar maat. Anika past er niet eens in en moet met haar benen over de zijkant hangen.
Wij terug naar verhuurstation, maar al weer dicht (heb je met kleine luchthavens, gaat alleen open en dicht vlak na een vlucht). Gelukkig komen we de kerel achter het station weer snel tegen en kunnen we de stoel voor Anika omruilen voor een ander type (stoelverhoger met rugleuning).
Met wat vertraging nu eindelijk op weg naar het hotel, dat op nog geen 5 minuten van het vliegveld blijkt te liggen.
Het uitzicht over de haven is bijzonder mooi. Allerlei bootjes dobberen vrolijk in de haven, glimmend in het zonnetje dat hier tot laat in de avond blijft schijnen. Parkeren is wel wat anders en dat kan voor het hotel alleen voor laden en lossen. Er is ergens een parkeergarage, maar je kan ook in de straat betaald parkeren. Daar zie je toch weer aan hoe toeristisch dit gebied is geworden, want normaal gesproken is er in dit soort ruime gebieden met veel natuur parkeerplaats te over.
De kamer van ons hotel heeft uitzicht op de haven. Super. En Anika is helemaal blij met aar eigen bed in een hoekje waar we ook de slaaptent van Madouc opzetten.
Nadat de koffers wat anders ingericht zijn (van vliegtuig – gewicht verdelen en alles in 2 tassen proppen stand naar losse rotzooi in de auto die je snel nodig hebt en de nodige kleinere handzame tasjes stand), gaan we in het plaatsje ergens wat eten. We vinden een leuk en goed aangeschreven restaurant met uitzicht op de haven.
Wel apart systeem hier. Als je op het terras wil eten moet je binnen bestellen, tafelnummer onthouden en meteen afrekenen. Ze komen nog net het eten wel brengen.
Het eten is goed, fish & chips voor Maaike en mosselen. Allebei komen met friet waar Madouc en Anika zich tegoed aan doen. Voor de vis van Maaike is nog wel wat animo, maar mijn mosselen kan ik aan niemand slijten. Zonde, want ze zijn erg lekker.
Na een voedzame maaltijd en een belachelijk duur biertje (EUR 10+), maken we een pitstop in het hotel en gaan dan door naar een speeltuin in de buurt.
Onderweg spelen Anika en Madouc met wat ze maar tegenkomen. Anika is heel lief en zorgzaam voor Madouc, terwijl Madouc met totale doodsverachting overal naar toe rent en het ook heel leuk vindt om van papa en mama weg te rennen als ze NEE roepen, ook al is er water in de buurt. Gelukkig zijn papa en mama nog altijd een stuk sneller en gaat alles goed.
Daar doet Karik nog snel wat boodschappen in een supermarkt die hier kennelijk tot 23:00 uur open blijft, terwijl de dames gaan spelen in de speeltuin.
Na een tijd lang lekker wild spelen gaan we terug naar het hotel.
Eenmaal in het hotel aangekomen merken we dat zo’n dagje reizen best wel vermoeiend is en gaan we allemaal snel slapen.