De meiden hadden heerlijk naast elkaar geslapen in een bedje en wonder boven wonder was dat goed gegaan, ondanks dat Madouc op het moment dat wij gingen slapen al bijna Anika’s haar vast had. Madouc was eerder wakker en, zoals je kunt zien, vond ze het tijd dat Anika ook wakker werd.
Ook vandaag wat langer geslapen dan we verwacht hadden, want vandaag wordt het volgens de voorspelling mooi weer, in tegenstelling tot de rest van de tijd die we in Helgaland hebben, dus willen we daar zoveel mogelijk gebruik van maken.
Na het ontbijt gaan we op weg naar Sandnessjoen. We volgen wel een iets andere route dan in ons gidsje stond. Dat blijkt achteraf bezien niet noodzakelijk sneller geweest te zijn, maar we hebben wel een ferry waarvan we geen vertrektijden hadden vermeden.
De reden voor deze keuze was simpel, we hadden op een weg tussen allemaal lange tunnels een afslag gemist en geen zin om te keren.
In plaats daarvan rijden we een alternatieve route over een kleine weg langs een baai.
Onderweg nog de nodige wegwerkzaamheden. Dat gaat hier overigens wel wat anders dan in Nederland. Bij het aanleggen van nieuw asfalt sluiten ze een weghelft af over een wat langer stuk, maar laten dan gerust iedereen meer dan 10 minuten lang stilstaan en wachten om vervolgens de hele colonne door te laten.
Het landschap onderweg is zeker geen straf en na ongeveer 2 uur rijden bereiken we de brug die ons naar Sandnessjoen brengt. Een typisch noorse brug zoals we die nog veel meer zouden zien, vrij hoog en bol met een bocht.
Onderweg ook veel van de typisch noorse rode huisjes langs het water (met op de achtergrond Sandnessjoen).
In Sandnessjoen aangekomen zijn we nog iets te vroeg om in te checken, maar dat geeft niet, want die tijd gebruiken wij om bij de tourist information informatie te krijgen over de mogelijkheden.
Het meest interessant lijkt een tripje naar het eiland Donna die weer met een brug verbonden is met het eiland Heroy en dan weer terug met een andere ferry naar het vaste land.
Als de kamer klaar is checken we snel in en gaan dan snel naar de boot toe die 10 minuten later vertrekt. Gelukkig ligt ons hotel, waar ook de bibliotheek, en tourist information in gevestigd zijn, op een paar honderd meter afstand van de haven waar je zo de boot op rijdt. Dat is hier ook logischer geregeld. De weg houdt eenvoudigweg op bij de ferry, waarbij je kan voorsorteren naar welk eiland je wil gaan.
Alles gaat vlot en gesmeerd. De boot komt kort voor de vertrektijd aanvaren en is strak op tijd weer weg. Het is wel opmerkelijk rustig op de ferry, het toeristenseizoen loopt op z’n eind. Van de 4 banen waar auto’s kunnen staan is er maar een bezet.
Anika vond het maar spannend op een grote boot waar ook auto’s en vrachtauto’s in passen.
En natuurlijk moesten we kort na vertrek ook even op het dek kijken.
Onderweg genieten van het mooie uitzicht.
Het weer trekt steeds verder bij en de zon breekt goed door.
Na alle foto’s die papa gemaakt had van Anika moest Anika natuurlijk ook een foto maken van papa. Niet slecht gedaan met de telefoon van papa!
Als we aankomen bij de haven van Donna weer die typische rode huisjes op palen aan de kust. Plaatje kan zo uit de brochure komen.
Het eiland Donna is niet heel groot. Van de havenplaats Bjorn is het ongeveer 30 kilometer naar de noordpunt rijden.
Dat doen we en onderweg komen we mooie stukjes tegen.
Verlaten strandjes. Grote delen van de kust staan er nagenoeg geen huisjes.
Op weg naar de noordwestpunt komen we langs allerlei schattige huisjes op idyllische plekken.
Even verderop rijden we langs een reeks huisjes met bijbehorende bootjes in rustige baaien. Mooie plek om te wonen of een vakantiehuisje te hebben.
We rijden naar de top van de hoogste berg van het eiland waar we een mooi uitzicht hebben. Het restaurant dat hier is, is al gesloten want kennelijk zijn we al buiten seizoen. Daar zijn we niet rauwig om, want nu zijn we hier nagenoeg alleen.
Om Anika in de auto te vermaken speelt Maaike kwartet. Dat is voor Anika wel wat makkelijk want zij kan zo in Maaikes kaarten kijken.
Daarna gaan we op weg naar een naar ons is verteld mooi strand. Onderweg is er ook nog genoeg te zien. De regels van kwartet snapt Anika nog maar half, of ze speelt vals, want ze vraagt rustig kaartjes van een set waar ze zelf geen kaarten van heeft, houdt volledige kwartetten in de hand en, als klapper op de vuurpijl. vraagt naar een kaart en als Maaike dan antwoord: “Nee die heb ik niet.”, antwoord ze zelf doodleuk: “Nee, ik ook niet.”
Na een rit over een smalle gravelweg komen we aan bij een volledig verlaten strand met op de achtergrond een mooie berg. Het doet ons wat denken aan een strand waar we op IJsland (Westfjorden) geweest zijn.
Anika en Madouc kunnen heerlijk spelen met de steentjes en het zand.
Wel is het oppassen dat Madouc geen snoekduik het water in maakt, want ze staat nog niet zo stabiel op deze oneffen ondergrond.
Er hier verder niemand en we blijven best een tijd hangen. De lucht is inmiddels ook strak blauw en het is lekker warm.
Anika en Madouc vermaken zich prima en als het tijd is om weer te gaan (we moeten ook weer met een boot van het eiland af) willen ze eigenlijk niet weg.
Op weg naar de boot hebben we nog mooi uitzicht op de Seven Sisters (Syv Sostre), de 7 bergtoppen die het landschap hier domineren.
We maken nog een kleine detour naar een noordpunt van het zuidereiland Heroy en moeten dan haasten om de boot te halen.
Anika had echt een topdag met zoveel avontuur onderweg. Allemaal nieuwe plaatsen, een bergtop, een geheim strand en natuurlijk 2x op de boot met de auto waarbij ze ook wild kon spelen op de boot omdat het daar ook rustig was.
En natuurlijk ook gek doen met papa.
Het was een super dag waarbij we veel van wat Helgeland te bieden heet hebben kunnen zien. Wat we verder nog kunnen doen is afwachten. Een stormfront met veel regen komt deze kant op. Met een beetje geluk kunnen we donderdag nog wel wat doen, maar het ziet er naar uit dat we vrijdag buitenactiviteiten wel kunnen vergeten. We zullen zien. Het mooie weer en de geweldige uitzichten van vandaag kan niemand ons meer afpakken.